Διακοπές. Δύσκολα τα πράγματα αυτό το καλοκαίρι. Καταρχήν υπάρχει το μόνιμο πρόβλημα του συγχρονισμού: άδειες, περίοδοι, γάμοι, βαφτίσια κου λου που. Φέτος, όμως, δεν μπορούσαμε καν να καταλήξουμε πού να πάμε.

Αρχικά λέμε για Ίο. Ωραίες παραλίες, ψιλοφθηνά (μέχρι που κάναμε τα πρώτα τηλέφωνα). Από την άλλη οι μύθοι: πιτσιρικαρία, χαμός, κόλαση, όργια, παρτούζες, ντρόγκες, φασαρία και δε συμμαζεύεται. Ήρθε και το τηλεφωνικό χτύπημα των 55 ευρώ /per day κι έδεσε. Αστυπάλαια; Δεν πήραμε καν κάποιο τηλέφωνο. Μάλλον κανείς δεν το είδε τόσο ζεστά. Αντίθετα, πήραμε όλα τα τηλέφωνα που είχαμε για τη Σχοινούσα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μόνο φοιτητές, άεργοι, άνεργοι και δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να πάνε εκεί. Πρέπει να κλείσεις 2 μηνάκια νωρίτερα...

Μετά το γυρίζουμε στα δοκιμασμένα. Μήλος. Δε λέω, φοβερές παραλίες, χάλια χωριά (εντάξει, όχι όλα) και η πιθανότητα να παραμονεύει σε κάποια γωνία ο Μικρούτσικος για να σου χαλάσει τη μέρα. Να περάσει ο επόμενος. Κουφονήσια. Για να είμαι ειλικρινής, μόνο εγώ διαφωνούσα. Οι κουμπάροι δεν έχουν πάει. Η γυναίκα μου θα ξαναπήγαινε και κολυμπώντας, παρόλο που το κολύμπι δεν είναι το δυνατό της σημείο -κατά τη διάρκεια μίας πατητής δέχτηκε να με παντρευτεί. Είμαι σίγουρος ότι θα ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλο. Και καλά να είσαι από πάνω... Πετάω κι εγώ μια Λευκάδα. Είχαμε πάει για τέσσερις μερούλες παλιότερα και μου καλάρεσε. Άσε που δεν μπλέκεις και με τα βρωμοκάραβα και πας με το αμαξάκι σου. Η κουμπάρα που το παίζει τζόβενο ανένδοτη. Δεν άντεχε με τίποτα την εικόνα του οικογενειάρχη με τα παιδάκια του να τσαλαβουτούν και να ουρλιάζουν μέχρι την Πρέβεζα. Καλά, για τη δυτική Πελοπόννησο δεν το συζητούσε καν. Τη Σκύρο την είχα απωθημένο από μικρός. 16 χρόνια έκανα διακοπές στην Κύμη και έβλεπα το "Λυκομήδη" να την κάνει προς τα κει αλλά εγώ δε βρέθηκα ποτέ μέσα. Ούτε και φέτος θα βρεθώ. Λοιπές Σποράδες και Κρήτη κάηκαν νωρίς. Μόνο στις αναγνώσεις του χάρτη τις αναφέραμε.

Η Ικαρία είχε πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σε ανύποπτο χρόνο. Ναι μεν η κουμπάρα είχε πάει, αλλά μπροστά στις απειλές για Κέρκυρα και Σύρο υποχώρησε. Μας προβλημάτισε λίγο το ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα, δε θα βρίσκουμε τίποτα ανοικτό πριν τις 2 το μεσημέρι (για μια τυροπιτούλα ώστε να βγάζουμε τα σφουγγάρια απ' το βυθό ευκολότερα). Είπαμε και τον Αλέκο που είναι από κει μπας και μας βρει κανά δωματιάκι αλλά μας ψιλοέγραψε. Ο Αλέκος, βέβαια, δεν είναι Αλέκος. Είναι γυναίκα που το όνομά της το κρατάω μυστικό. Απλά μοιάζει στον Αλέκο. Αν μας είχε βρει δωμάτιο δε θα είχε τέτοια μεταχείριση.

Το πρωί υπήρχαν εισιτήρια για το αυτοκίνητο αλλά πριν κάτι ωρίτσες γιοκ. Δεν πανικοβάλλομαι. Εδώ ο Γιώργος με επαναπάτρισε από τη μακρινή Ανατολή και με γλύτωσε από μεγάλο στραπάτσο (ξέχασα την πτήση, τι να σου λέω τώρα...) και δε θα μου βρει ένα αλέ-ρετούρ για Εύδηλο; Άσε που πριν 3 χρόνια με έφτιαξε για τη Σέριφο. Τον είχα πάρει τηλέφωνο στις 2 Αυγούστου για να μου βρει εισιτήριο για τις 9! Και το έκανε. Το βραδάκι περιμένω τηλέφωνο.

Τα παραπάνω γράφτηκαν υπό τους ήχους των:

# έγραψε ο forns @ 8:50 μ.μ.