Δε θέλω να δουλεύω 65 ώρες την εβδομάδα. Βασικά, δε θέλω να δουλεύω καθόλου, αλλά ας όψονται τα διάφορα... Την έχω σκεφτεί τη λύση των τηλεπαιχνιδιών αλλά δεν είναι του τύπου μου. Με προβληματίζει, ωστόσο, αυτή η ακατάπαυστη (ολομέτωπη στην αριστερή) επίθεση του τζόγου. Δεν είναι φοβερό να "διεκδικεί" κάποιος 200.000 και 500.000 ευρώ και να τον παρακολουθεί η μισή (λέει ο λόγος) χώρα; Και να συγκινείται και να του φωνάζει (λες και είναι ζωντανό το γύρισμα) και να χαίρεται όταν τα τσεπώνει... Οι μισές διαφημίσεις στο ραδιόφωνο αφορούν εταιρείες στοιχημάτων και καζίνο. Ακόμα και για να "κερδίσεις" μία πρόσκληση για θέατρο, λόγου χάρη, στέλνεις sms στο ΧΧΧΧ και μπαίνεις σε κλήρωση. Η ζωή μας μια κλήρωση.

Κλείνω με μερικά στιχάκια...

Θα' θελα να θα' θελα να' μουν βουλευτής
βολεύομαι και ευρωβουλετής
γερο-πουρός παραμυθοποιός
τον κόσμο να δουλεύω συνεχώς

Θα' θελα να θα' θελα να' μουν δικαστής
και εραστής μιας μεγαλοαστής
γερο-πουρός αρεοπαγίτης
να βγάζω λίρες από το βρακί της

Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό...

Και μετά στο καπάκι:
Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις
σ' αυτόν το μαύρο τον ουρανό...

Γαμάτε γιατί χανόμαστε.

Τα παραπάνω γράφτηκαν υπό τους ήχους των:

# έγραψε ο forns @ 3:06 π.μ.